geplaatst 14 november 2015, laatste bewerking 2 december 2015
Suzanne, Leonard Cohen; hertaling Anja Strik
Suzanne neemt je mee naar haar plek aan stromend water
Boten hoor je voorbij gaan
Aan haar zijde breng je de nacht door
En je weet z’is eigenaardig
Maar dat is wat je zo aantrekt
Ze trakteert op thee met kruiden komend uit ‘t Verre Oosten
En net als je haar wilt zeggen, je kunt haar geen liefde geven
Raakt een golf van haar jouw wezen
En het water laat je weten
Dat je altijd haar geliefde bent geweest
En je wilt wel met haar meegaan
Niet-wetend, zo naakt
Haar vertrouwen is gewonnen
Jouw wezen heeft haar pure lijf geraakt
En Jezus was een zeeheld toen hij over ‘t water liep
Het hout… Eenzaam schouwend tot hij zeker wist dat
Alleen een drenkeling hem kon vinden, verreikend in het diep
Hij zei: “Mensen blijven water vrezen tot de zee hen bevrijden zal.”
Maar de hemel ging pas open
Nadat zijn hoogmoed was gebroken
Verlaten, bijna menselijk
Hij zonk dieper dan waar jouw wijsheid stolt
En je wilt wel met hem meegaan
Niet-wetend, zo naakt
Wellicht wint hij jouw vertrouwen
Zijn wezen heeft jouw pure lijf geraakt
Suzan’ neemt je bij de hand, leidt je naar stromend water
Draagt vodden en veren, kleren des Heils mag ze’t noemen
De zon bedruipt als honing onze Vrouwe van de Haven
En ze laat je bewust kijken tussen de bagger en de bloemen
Er zijn helden in het kroos
En kinderen in stille uren
Die reiken uit naar liefde
Dat zal zo eeuwig duren
Met Suzanne als spiegel aangereikt
En je wilt wel met haar meegaan
Niet-wetend, zo naakt
Jouw vertrouwen is gewonnen
Haar wezen heeft jouw pure lijf geraakt
(originele uitvoering Leonard Cohen)
