Godsontmoeting

God zit even goed op een troon van
chroom of nikkel als op
een transparante wc-bril met prikkeldraad.

Aan mijn moeten ontstegen
hoor ik haar zitten in een noestige perenboom
hij merelt,
dan zie ik het staan op zijn hoofd in een
speels kind
want zij is altijd en overal, eeuwig
Hij is even goed een kerk of werk van
gestolde eeuwigheid
een kathedraal of taal van hoge lege
geloofde almacht,
als de voorbijgaande nietige
gebrokenheid
van de mens die verlangt,
de lust die schuimt,
een verliefdheid gekend
voorbij mijn laatste oordeel van
rein of onrein
Want in het nu en hier
in een altijd bekennen,
ben ik
in het aanwezig.

Altijd ben ik overal in alles
zoals het is,
zoals het voortdurend ontelbaar anders is
in Gods ontmoeting.

Leven I

Ben er je bewust van dat je leeft,
ben er je bewust van waar je leeft,
ben er je bewust van wat je leeft,
ben er je bewust van wie er leeft.

Jezelf leven
Je ‘zelf’ leven
Zelf leven
Je leeft

Bezig zijn
waar je mee
bezig bent

Beleef zelf
dít moment.

Iedere dag

Iedere dag kent Zijn naam:
soms als een onwezenlijk weten,
soms als een vervuld wezenlijk beleven:
maar iedere dag spreekt van Hem
als zijnde in mij.

Mijn Ziel

Met wetenschap denk ik aan Je
meer dan met mijn wezen.
Voelen doe ik Je niet in me,
die wond doet pijn.
Het gat waarin Jij eens geleefd hebt
en eens weer zult zijn;
Mijn Ziel.

Je bent die je bent

Ik bood de Heer mijn diensten aan.
Met zachte hand heeft hij ze afgewezen:
“Ook dit streven moet je vergaan.”

Ik dacht na over wat mij nog restte:
er alleen voor mezelf te zijn
zoals het verstandelijk oog het ziet?
Voor het Alziend oog is dat maar schijn;
zegt mijn hart.
Anders zie ik de zin van mijn leven niet.

Het is pijnlijk zinloos rond te zwerven
voor niemand van nut.
Uit angst het loon des levens te derven
raak ik in de put.

De Heer bood mij zijn wezen aan.
Ik hield mijn gezicht afgewend.
‘Lijd, opdat het streven je zal vergaan
en je bent die je bent.’

Het geheim van mijn leven

Ik zocht en zocht om iemand te vinden,
aan wie ik mijn vertrouwen kon schenken,
maar ik vond niemand,
tot ik eindelijk in mijn hart U zag,
houdend in Uw hand
de geschiedenis van het geheim van mijn leven.

Zwemmen

Toen ik niet meer om hulp riep,
wist ik hoe ik moest zwemmen:
door op tijd lucht te happen
en op tijd kopje onder te gaan:
door het leven het leven te laten
en het water het water.

Vrees niet

Vrees niet gevreesd te hebben.
Wat het leven ook brengt,
koester het vertrouwen
en je vindt de kracht het te leven.

Wie ben je…

“Vrijheid, wie ben je?”
– Liefde voor de dagelijkse dingen –

“Liefde, wie ben je?”
– Wie ben je? ! –

De dagelijkse dingen

Als de liefde zoek is,
is het leven zwaar.
De gewone dagelijkse dingen
zijn er om de leegte te vullen.
Daar wijd ik me aan,
want wat scheelt het,
ongeluk in passiviteit of
ongeluk in activiteit;
beiden voelen rot;
de een leidt echter nergens toe
en de ander tot ….
de liefde in de dagelijkse dingen.

Wie ben ik?

Mijn ogen volgen de gang
van de mier over mijn bureau,
langs de rand van mijn schrift,
op het schrift,
er weer af,
verder
over het bureau.

Baf!

Dat was de (zin van de) mier.
Wie ben ik?

Stilte

Stilte wieg mij in Uw Armen;
leg mij aan Uw Borst;
geef mij van Uw Adem;
laat mij leven in de weldaad van Uw Schoot.
Stilte Ge zijt mijn haven.

Gij

God lacht om mij,
God huilt om mij;
in wie ik ben
wil ik omarmen.

God lacht in mij
God huilt in mij
(Gij) die in mij zijt,
omarm mij!

Listen!

I’d rather link with hell
than rot in void
where no life enters.

Life is hell,
life is being alive,
being alive is heaven.

Listen!
With every breath
you can hear your soul.

There is nothing more to know.

Heart and mind

Give voice to your heart
and silence to the mind
when the clock strikes
time for heaven.

Give voice to the mind
and silence to the heart
when time runs by
without being.

Aim my goal
and loose my aim
makes my clock
ticking.

From heart to mind
and mind to heart
runs life
to its fulfilment.

DWaijsheid

Wijsheid bestaat
bij de gratie van hen
die stilstaan
in de tijd.

Het leven is altijd
een stap vooruit
op het woord
dat de dwaas
heeft gesproken.

Dwaas zoekt dwaas
spreekt woord
en aanhoort
het woord dat
de dwaas heeft gesproken.

Het leven dat één
grote dwaasheid is,
schept het woord
dat de dwaas
heeft gesproken.

Dwaasheid en dwaas
herkennen het leven
in het woord
dat de dwaas
heeft gesproken.

Dwaasheid bestaat
bij de gratie van hen
die stilstaan
in de tijd.

Masker

In beelden gevangen;
een karikatuur van mijn zijn.
Mijn gelaat is gebarsten;
daarachter een glimlach.
Bedankt voor de scherven.

Gedicht voor het kind in mij

Dartelend, spartelend als een lammetje in de wei,
ben ik het jonge leven
ben ik frank en vrij.

Kordaat fietsend door het beukenbos,
ben ik een koene ruiter
stralend op zijn ros.

In de rust van de avond
zit ik op een bankje neer,
genietend van het leven
zowel in vreugd als zeer.

Ik kan niet meer verdrinken

Ik kan niet meer verdrinken in het duister van de nacht.
Mijn wanhoop is de stem van hoop op vrede,
uw vrede in mijn hart.
De schaduw van het duister hoort uw stem van vrede in mijn hart.
Duister, wanhoop, hoop, vrede, uw vrede in mijn hart.
Ik kan niet meer verdrinken.
Uw Vrede in mijn Hart.

Antimeester

Verlangend naar herkenning
ontving ik goedkeuring.
Jouw antwoord op mijn vraag
bevreemde mij, vervreemde mij
van jou

In gevecht met mijzelf
betrok ik jou in de strijd.
Jij als meester voor allen;
alles een meester voor mij;
ook jij.

Fire I

My fire is just a small flame in the darkness
always there for me to see
When I would just turn my head and approach it
I would again feel the fire in me

But I’m so tired of going
of searching my way through life
that I just lay down in the darkness
and give up my will to strive

By laying down in still darkness
and letting the flame just be
by staying still and not grabbing it
I find peace with what’s the fire in me.

Fire II

She says she is searching for her fire
It has got to be somewhere inside
But what she is actually doing
is flying for life and trying to hide
that she can’t bear the shadow
wants to stay in the sun.
But by clinging to the light
the spark of life is gone

When not celebrating life
in all its joy and all its pain
it becomes a heavy burden
every effort to surpass it is in vain

Try and stay in this moment
be aware of what life brings to you
know when there is a shadow
the sun is there too

Ego

To rigorously she handled the knife
trying to cut out of her life
everything that could be labelled as her ‘ego’

But what she didn’t know
that that’s ego’s finale and greatest trick
to mutilate the self within

so it can stick
to its ways, not having to give in
to trusting life the way it is
but to boast about its own godhead

That’s why she often misses
love for life
and is feeling dead
there’s nothing to go for, nothing to strive

Now she has come to understand
that ego can’t be killed through ego’s hand
that the self with all its failings is there to love
only than life fits as a glove

Nothing has to be cut out
everything is a rightful part of you
embrace who you are
that’s the only thing to do.

Death

The thought of death
is as a friend to me
whom I visit when I’m feeling down.
He brings me back to life.

A gift

Gratitude is like a gift
that comes to you
when you lift up your head
after you’ve bend it.

Er was eens… Er is nog…

Het stille humanroeptiebeest.

Het stille humanroeptiebeest heeft geen enkele functie. Het is er alleen voor zichzelf. Enkel om zich te vermaken, roept het mensen op in zijn geest. Het noemt dit schepping.
Het is schepping ter vermake.

Als je het beest tegenkomt, dood het dan. Ik kan niet zeggen hoe en waaraan je het kunt herkennen. Het gekke is dat je het juist zult herkennen aan zijn lokroep, aan de roep waarmee het mensen in zijn geest bindt.
Volg die roep om bevrijd te worden. Het is je roeping; de roep van …
het stille humanroeptiebeest.

Sensuality

Life has no sense
Life is sense
Life is sensuous
Life is sensuality
Live sensuously!

Zinnelijkheid

Het leven heeft geen zin
Het leven is zin
Het leven is zinnelijk
Het leven is zinnelijkheid
Leef zinnelijk!

Ik ben die ben

Ben ik slechts wanneer ik iets beteken voor anderen?
Ben ik slechts wanneer ik onzelfzuchtig het ‘mijne’ weggeef?
Ben ik slechts wanneer ik blaak van energie en veel werk verzet?
Ben ik slechts wanneer ik veel kennis opdoe?
Ben ik slechts wanneer ik wijs leef?
Ben ik slechts wanneer liefde mijn deel is?
Ben ik slechts wanneer ik vol vertrouwen mijn weg ga?
Dan kan ik niet zeggen dat Ik ben.

Of ben ik ook in mijn moedeloosheid,
mijn twijfel en niet-weten, mijn angst,
mijn uitputting en zelfgerichtheid,
in mijn liefdeloosheid?
Dit is ook Ik ben.
Door alles wat ik doe in een poging
het te ontkennen en te ontvluchten,
raak ik steeds verder van het leven af.

Ik ben die ben.
Amen.

Ik ben een sedentaire zwerver

Mijn geest kent geen rust
ook niet als ik loslaat
wat niet van mij is,
als ik elders rust zoek
en hoop het mijne te vinden.

Er is geen mijne meer
dat op mij wacht
om ontdekt te worden.

Laat mij hier, thuis
in den vreemde zijn.

Ik ben een sedentaire zwerver.

…

Als ik vervuld ben
vol van vertrouwend leven
heb ik de moed
om niets
te zijn.

Een onmogelijk
moment.

Nationale Nederlander

Een gat in mijn pensioen?
O, wat te doen?
Dichten, lappen, sparen, oppotten;
nee, ik wil op mijn ouwe dag niet wegrotten.
Dán moet ik kunnen leven.
Vol angst en beven denk ik aan wat komen kan.
O, wat wacht mij dán?

Ik oefen mijn angst zeer zorgvuldig;
spendeer er dure polissen aan.
Die wachten uiterst geduldig
om op een dag als noodlot toe te slaan.

Ze zullen me leren
dat niets het leven kan keren.
Misschien wacht mij voorspoed,
misschien grote tegenslag.
Wat de voorzienigheid ook vermag,
eens vraagt zij van mij de moed
om voorbij mijn angst en beven
(het) Nu ten volle te leven.

Een schreeuw naar bevrijding

Schreeuw!!
Een schreeuw van verlangen van het leven naar zichzelf.
Schreeuw, ‘Ik heb Je lief.’
Schreeuw, ‘Je geeft mij leven. Doorboor mijn hart met Jouw leven.’

Ik zal eeuwig strijden om Jouw leven door mijn aders te laten vloeien;
Jouw leven tussen mij en de ander.
Mijn schreeuw is mijn strijd.

Ik neem het op tegen alle beelden en beeldloosheid,
tegen goed en kwaad.
Ik neem het op met mijn schild van vertrouwen in
de wanhoop.

Wanhoop opent de poorten van
de vesting van vertrouwen
die het leven beschermt
en buitensluit.

Wanhoop
in vertrouwen op
de bodemloze grond
waarop
je standvastig
niet staan
kúnt.

Omhelzing

Van de leegte vervuld
gehuld in het moment
van zijn die je bent.

Geen passie, geen hartstocht
niets te begeren
toch blijft het leven vibreren.

Toch? Juist daarin!
waarin geen jij het leven doorkruist,
is het dat je diepste wezen huist.

Leven als een vlinder

Een vlinder
vindt het leven
door van bloem
tot bloem te gaan

Proeft van de harten
van alle bloemen
die stralend
voor hem openstaan.

Een bij

Een bij door een orchidee gevangen
heeft zich bevrijd
stuifmeelpollen op haar rug
laat zich wederom verlokken
deinst voor geen gevangenschap terug.

Wat geeft haar toch de moed
om van bloem tot bloem te gaan
niet de gedachte aan bevruchting
aan de orchidee haar voortbestaan.

Is het werkelijk de vergetelheid
van het trauma een luttel moment gelee
die maakt dat zij zich vangen laat
of kent ze gewoon geen nee.

Geen nee tegen het leven
zoals het haar voortdrijft
in gevangenschap telkens weer
Geen nee tegen de bevrijding
na een hevige strijd keer op keer.

Zou het haar iets betekenen
indien ze wist wie ze ten dienste staat
Niet het nut, maar het leven in haar zelf
maakt dat ze steeds weer voortgaat.

Wat is in mij het leven
dat naar zijn voltooiing streeft
Hoe kan ik mij bevrijden
en maken dat ik leef.

Niet hechten aan mijn trauma
niet bang zijn voor gevangenschap
noch de strijd om bevrijding schuwen
gewoon voortgaan stap voor stap.

Vallende bloesem

(de bloem)

Ga open
bloei
straal in je pracht

Er komt een moment
dat de spanning
van de knop
groter is dan de
pijn
die je verwacht

De angst voor de pijn
is wat je weerhoudt
Maar de spanning
is niet te houden

Het moet zo zijn
dat je als bloem
gaat bloeien
Het is geen verbanning

uit het geborgene
Het is je wezen
dat voorwaarts streeft
Nu is het moment
dat je je eraan overgeeft.

(de bloem voorbij)

Ik hoor je
Ik zie je
Ik herken
waar je staat

Als bloem in volle pracht
zie je in mij een knop
die weldra opengaat

Je hoort mijn pijn
Je ziet mijn gaven
Je herkent de schoonheid
van de bloem

Hoe kun je ook weten
jij die zelf zo straalt
hoe kun je ook weten
dat schoonheid vergaat

Dit is niet het moment
om mij te openen
om te stralen in volle pracht
Dit is het moment
voor inkeer
om los te laten wat ik
in mijn bloei heb gedacht

Ik voel mijn pijn
Ik zie mijn gaven
Ik verheug mij in de schoonheid
van de bloem van weleer
Nu is het moment van overgave
Als tere bloesem
val ik neer.

Joy

Little old man
walking in the street
while passing by
our eyes do meet
you smile at me so gently
a sparkle in your eye.

I see you
you see me
I say hi
we let it be
we’re just passing by.

Hé little bird
singing a song
you’re making me smile
while I’m walking along
my eyes sparkle gently
joy is in the air.

I hear you
you don’t see me
I don’t care
just let it be
I’m happy to be there.

Lingerieparty

Billen, buiken en borsten bewogen zich tussen de lingerie
Ieder zocht zijn eigen maatje;
een slipje met bijpassend kanten bh’tje
Het was een heuse hen-party

Vrouwen zo verschillend van figuur en aard;
dikke dijen, bolle boezem, vol slank of een spriet
zelfvoldaan of denkend niets waard,
snel uit de kleren of toch maar niet

Zij had zeker niet het mooiste gezicht en de perfecte maten,
maar ik had snel in de gaten
met welk een charme ze zich bewoog
Ze had een schoonheid die er niet om loog

Iedereen viel in het niet bij haar vergeleken
Je kon ’t zien aan haar blik
– daarom had ze zo’n schik –
iemand had haar mooi gekeken.

De Kus

Eens ontving ik een Kus van het Leven.
Heel even waren we één.
Ik was graag in Zijn armen gebleven.
Berooid bleef ik achter, berooid en alleen.

Vurig heb ik in Je geloofd.
Jij ontrouwe Minnaar,
Je hebt me van alles beroofd.
Naakt sta ik nu daar.

Het Leven dat mij eens zo had vervuld
is geweken ver in mij vandaan.
Ik ben in een waas gehuld
en moet tastend verder gaan.

Gewoon mooi Zijn

Vandaag ben ik mooi
ik zag mijzelf in de spiegel
Vandaag ben ik mooi
ik lachte en het was goed
Vandaag ben ik mooi
ik zit lekker in mijn vel
Vandaag ben ik mooi
het maakt niet uit wat jij doet.

Vandaag is zo’n dag
waarop ik er gewoon mag zijn
Vandaag is zo’n dag
voor niets en niemand bang
Vandaag is zo’n dag
met vreugdes zo teer en fijn
Vandaag is zo’n dag
waarop ik niet naar een jij verlang.

Jij bent er
in mijn ogen die de wereld schouwen
Jij bent er
in de zon op mijn gezicht
Jij bent er
in de kleine dingen om van te houden
Jij bent er
in dit gedicht.

Dageraad

Mensen die het menen te weten
trekken mij aan als een magneet.
Even dreig ik te vergeten
dat het-in-mij ‘t beste weet.

Geen mens kan mij vertellen
of ik rechts af moet of links.
Niemand kan mij oordelend vellen;
Ik ben gelijk een feniks.

Steeds weer rijs ik op
uit de as van mijn bestaan.
Uit niets schept zich het leven.
Tot niets zal ik ver-(der) gaan.

Och mens zo groots en nietig
wie denk je te moeten zijn.
Het maakt je slechts verdrietig.
Iedere betekenis is enkel schijn.

Hoe kan ik naar mijn buur omzien
als ik niet weet wie of ik ben.
Het daagt in mij misschien
dat ik mij tot mezelf beken.

Leven; het ongeboren kind

Kom niet aan met een analyse.
Vergas me niet met goede raad.
Luisterend naar je raad verlies ik me.
Het enige waar het om gaat,

is dat ik mijzelf herinner
dat het leven in mij begint.
Het is klein, het is teer, maar uitzinnig,
vol verlangen als een ongeboren kind.

Woorden II

Woorden doen mij leven
geven heel even
het tere gevoel
dat ik op weg ben
naar een ontastbaar doel.

Woorden III

Vervul de leegte
met je eigen woord.
Het is dan dat je hoort
wat het leven wil
en is niet leeg meer,
maar enkel stil.

Levenslust

Zoveel leven is mij weer gegeven
dat mijn verlangen is opgelost.
Heel even denk ik achterom,
maar kom niet verder dan de bocht.

Ik kan niet omzien.
Ik ben vergeten
wat voorbij is, wat
duister was, een zwart gat.

Het is ook niet het licht
dat ik zoek of nastreef.
Ik kan enkel zeggen: “Ik leef.”
voorbij het licht en de duistere krocht.

Zoveel leven is mij gegeven;
een omhelzing waarin ik word gekust.
Voorbij het groot verlangen
beken ik mijn levenslust.

Wie kan ik dankbaar zijn?

Niets en niemand teveel of te weinig;
zoals het moment ervaren wordt.
Daarbuiten reikt mijn wezen niet;
een puntje in de zee van Zijn.
Een naakte Schreeuw van een Jij
die mij niet raken kan.
In weelde ben ik gehuld.
Geen pantser, maar een zegen
die mij Leven geeft.
Wie kan ik dankbaar zijn?

Onvervuld verlangen

Ik zag en schreeuwde
maar wist niet wat,
wie mij verscheurde
en waartoe.
Hoe kon ik ook;
niemand die mijn taal
sprak of verstond.
Kaal was de weelde
van het leven in Jouw glans.
Dansen moest ik,
dansen en wenen.
Vele barsten
hebben mijn gelaat doorgroefd.
Beproefd ben ik
en nog immer bang.
Beproefd zal ik blijven,
want leren leven
met onvervuld verlangen,
duurt een leven lang.

Dit Is Het

Toen ik de Waarheid vond, dacht ik:
“Nu weet ik wat ik moet doen
om glansrijk in het leven te staan.”
Maar de Waarheid bleek me steeds
weer te ontglippen;
er was niets te doen.
Ik keek het met lede ogen aan.

Totdat de Wijsheid me vergezelde
en ik weer vertrouwen kreeg.
Ook zij veranderde van gedaante,
werd langzaamaan mijn God.
Mijn bestaan was niet meer leeg.
Ik voelde me uitverkoren tot-
dat ook hij mij alleen liet.
Koud en verlaten stond ik daar;
Waarheid, Wijsheid, God
het was het allemaal niet,
maar ook niet niet

en het leven ging voort.
Het verscheen in vele gedaanten:
mooi, lelijk, goed, kwaad, lief,
leed, vreugd en verdriet,
alles heeft mij bekoord.
Het werd niet mijn ondergang,
maar het heeft me gered,
niets te verheffen boven het Leven;
Dit Is Het.

dit is het