Met woorden spelend het onzegbare omspelen. Hoe nauw luistert dat?

Misschien ken je het schilderij van Magritte met als ondertitel Ceci n’est pas une pipe.

Wat ik hier laat zien, is niet het schilderij.

Als ik een meditatie begeleid kan ik weleens zeggen: “Met wat ik zeg hoef je niets. Het enige dat zinvol is, is te merken hoe je er op reageert.”
Daar wil ik nu iets aan toevoegen.

Evenals afbeeldingen zijn woorden beladen met betekenis, beladen met de kracht iets present te stellen en daarmee bij de toeschouwer of toehoorder iets teweeg te brengen. Hoewel ik door me uit te drukken in woorden, beoog een werkelijkheid te belichten en te communiceren, kan de betekenis van een woord, van hetgeen gezegd wordt, van persoon tot persoon verschillen en anders worden ontvangen en beleefd. Het is afhankelijk van de eigen achtergrond, de persoonlijke geschiedenis die resoneert, welke betekenis oplicht en wat de aard van de lading is die het oproept.
Daarmee onthullen woorden niet alleen een werkelijkheid, maar verhullen die eveneens.

Mijn reactie op hetgeen iemand zegt, is in de eerste plaats een spiegel voor mijzelf. Wanneer ik dat in de concreetheid van het leven doorzie, onthult het de aard van mijn gedachte- en reactiepatronen. Als ik door open en ontvankelijke introspectie vervolgens daar doorheen en aan voorbij zie, onthult het de aard van mijn geest-lichaam. En als ik daar doorheen en aan voorbij zie onthult zich …

Dat is voor ieder van ons om te ontdekken en uitdrukking aan te geven. Woorden schieten ook hier tekort.
In de concreetheid van het dagelijks leven klinkt voor mij persoonlijk de echo ervan na:
‘Wees gewaar en aanvaard het zo zijn. Ga er doorheen. En in het doorheengaan, ga voorbij aan het voorbijgaan. Wees aanwezig, hier nu!’