tekst 16 september 2015
Ontwapenende onschuld in antwoord op het waarom
Onschuld als zonder schild, zonder pantser
Onschuld als openheid zonder verweer
Interview met Rachel Sermanni door Melchior Huurdeman,
in VPRO Vrije Geluiden, Into de Wide Open 2013, 20:30 min. e.v.
Deel van interview (24:30 min. e.v.)
- Op het album staat een nummer dat Bones heet. Het is een erg persoonlijk lied. Vertel ons er iets over.
Ach, ’t is persoonlijk en zo komt het ook over, denk ik. Mensen horen graag iets wat persoonlijk is, en raakt aan dingen die ze willen onderzoeken maar zelf niet goed bij kunnen om wat voor reden dan ook. Volgens mij dacht ik aan de verleidingen waar je steeds aan bloot staat.
- Elke dag, ieder uur, iedere minuut.
Ja, en bepaalde gebeurtenissen en stukjes van mijn leven werden daar ineens aan blootgesteld. Want ik had het geluk dat mijn jeugd maar niet ophield. En ik vermeed alles wat enigszins met volwassenheid van doen had tot ik een stuk ouder was, veel later in mijn tienertijd. Dus al die ontdekkingen dat was iets van ‘wauw’. Dus dat wordt in Bones belicht.
- Veel meisjes van die leeftijd schrijven alles in hun dagboek op, en leggen het dan weg. Waarom wil je dit met een publiek delen?
Geen idee! [en lacht]
- Er moet toch een reden zijn.
