(tekst moment 30 maart 2013)

In dialoog

In een periode (zo’n dertig jaar geleden) waarin ik niet wist wat voor of achter was, – ik wist dat ik niet dood kon, maar ik wist niet hoe ik moest leven -, ben ik begonnen met schrijven zonder na te denken. Ik moest ergens een plekje hebben waar ik helemaal vrij kon zijn, vrij om datgene wat uit mij tevoorschijn wilde komen ongecensureerd een stem te geven, om mijzelf ten volle onder ogen te komen en te aanvaarden. “Als er iemand is die mijn werkelijkheid zou ‘moeten’ aanhoren en erkennen, dan ben ik de eerste aangewezen persoon.” Dat was een betekenisvolle wending in het grote avontuur dat het leven is.

Ik ervaar dankbaarheid en vreugde dat ik de moed heb gehad alles en niets te zijn. Het heeft mij geleerd dat wanneer ik de stem van mijn hart volg, de ‘weg’ altijd begaanbaar is ook al gaat hij niet over rozen.

Het schrijven is voor mij het voeren van een dialoog met mijzelf ongeacht of ik mij tot een ‘ik’ of een ‘jij’ richt. ‘Jij’ spiegelt wat in mij leeft en roept het wakker. Soms heeft de ‘jij’ de gedaante van een werkelijk persoon en soms is het enkel mijn innerlijke tegenstem.
Door te lezen word je deelgenoot van deze dialoog. Wanneer je je aangesproken ‘voelt’, is er wellicht iets dat in jou gewekt wil worden. Ik wens je het avontuur van jouw leven.