(tekst moment 16 september 2006)

Een beschouwing op het leven

‘Het Leven wil gezien worden om te kunnen stromen.’ Om de Levensader bij de mens open te houden, is het nodig dat hij het Leven waarneemt. Daarom moet/wil de mens het Leven aankijken. Dit kan hij vaak niet rechtstreeks, maar doet dit via spiegels, bespiegelingen, afspiegelingen zoals verhalen en mythen of andere uitingsvormen zoals muziek, poëzie, dans, schilder- en tekenkunst etc., sport en spel.
Deze afspiegelingen geven geen verklaring voor wat is, maar een uitdrukking ervan. In die zin representeren ze meer volledig het Leven dan een rationele analyse. Daarom is een rationele analyse vaak niet voldoende om een blokkade in de levensader op te heffen en het Leven weer te laten stromen.

Iemand die rationeel verklarend is ingesteld, kan de behoefte van een ander om zich uit te drukken in beeldspraak, interpreteren als dat voor die ander de beeldspraak beantwoordt aan een behoefte om te verklaren. De (ver)beeldende mens is er zich vaak niet eens bewust van waarom hij doet wat hij doet. Hij communiceert op een andere wijze, waardoor hij de vooronderstelling van de verklarende mens niet weerspreken kan en deze laatste dan ook denkt hierdoor bevestigd te zijn in zijn aanname.
In wezen heeft de verklarende mens geen voeling met de werking van de verbeelding.

Omdat de verbeelding de Levensader openhoudt, werkt deze helend en kan als zodanig als heilig beschouwd worden.
Echter, ieder moment doet het Leven zich anders aan de mens voor en vraagt het om opnieuw aangekeken te worden en vanuit die gewaarwording uitgedrukt te worden. Geen enkele verbeelding is absoluut heilig. Het vraagt dan ook om een bereidheid om iedere keer weer het leven (afspiegeling van het Leven) opnieuw te scheppen en een uniek antwoord te geven op de vraag die het Leven stelt.

Voor de één kan dit zijn een verklarende analyse, voor de ander een lach, een traan, een knieval, een gebed, een verhaal of een lied.
Waar gaat het uiteindelijk om, dat je het leven begrijpt of dat je het leeft? Is er sprake van een of?

In deze tijd ondervindt de mens meer en meer het tekort van de analytische benadering van het leven (kleine l: de wijze waarop het Leven zich aan hem voordoet); het is noodzakelijk doch gebrekkig voedsel. Hij snakt naar Levengevend voedsel.
In welke zin heeft het humanisme dit Levengevend voedsel te bieden? Wijst deze vraag naar een weg tot vernieuwing van het humanisme?

Begraaf- en Herdenkingsplaats Heilig Landstichting

Het Leven

Het Leven wil geleefd worden
niet gekend.
Het wil uitgedrukt worden,
niet begrepen.

Het Leven wil gekend worden
als een geliefde.
Het wil begrepen worden
in overgave.

https://www.youtube.com/watch?v=kyKGLSKXZkw