(tekst moment november 2002)

Als een Kus…

Mystiek…

het diepe existentiële besef dat je wordt geademd en in de adem verbonden bent met Al Wat Is – met alles en iedereen, de Bron van Leven. Soms komt dit besef geleidelijk terwijl je adem haalt. Langzaam word je je bewust van de diepte ervan in, door en voorbij je eigen menszijn.

Het kan ook zo zijn dat dit besef eerst komt doordat je een tijd lang je adem hebt ingehouden. Dit kan zowel het letterlijke inhouden van de adem betreffen, als het beletten van het vrij stromen van de levensadem, het verzet tegen datgene wat je leven geeft. Gevangen in beelden over ‘hoe het leven zou moeten zijn’, dreig je te stikken; totdat je beelden barsten en het leven zijn vrije loop kan gaan.

Dan kan het besef tot je doordringen dat je je het leven niet kunt toe-eigenen, omdat het net als je adem door je heen stroomt. In je adem vind je dan een vingerwijzing naar deze levensstroom, naar dat wat je leven geeft, naar de Bron van Leven.

Je adem is als een Kus van je Geliefde.

(tekst moment januari 2005)

Mystieke taal

Voor mij geeft mystieke taal een metafoor voor een existentiële ervaring en drukt de essentie uit van hetgeen op dát moment in het leven aandacht vraagt. Deze taal heeft geen prerogatief (alleenrecht of status) voor ‘waar’, ‘goed’, ‘normatief’ of ‘ethisch’. Buiten de rechtstreekse ervaring of het moment zelf of een ervaring of moment waarmee het ten diepste resoneert, kan hetgeen tot uitdrukking is gebracht niet gebruikt worden als algemene richtlijn voor het leven.